Het ergste van een depressie is...
Op Twitter is sinds afgelopen vrijdag #TheWorstPartOfDepressionIs ontzettend populair. Fanatieke Twitteraars gebruiken deze hashtag om met de wereld hun ervaringen met depressie te delen. #TheWorstPartOfDepressionIs is op social media ontstaan om aandacht te vragen voor depressie, waar wereldwijd 350 miljoen mensen aan lijden.
Gebruikers van deze hashtag delen de meest eerlijke verhalen over hun depressie, varierend van te vermoeid zijn om het huis te verlaten tot aan het doorbreken van taboes die rusten op depressies. De tweets laten zien dat een depressie ervoor kan zorgen dat iemand zich ontzettend wanhopig kan voelen en zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput kan raken.
Als je zelf depressief bent, kan enkel het lezen van een aantal van deze tweets er al voor zorgen dat je je een stuk minder alleen voelt. Veel tweets zijn herkenbaar voor mensen die depressief zijn. Als ik terugdenk aan de periode waarin ik depressief was, dan herken ik veel van er geschreven staat onder deze hashtag. Ik vind het lastig om zelf één ding te bedenken in het kader van #TheWorstPartOfDepressionIs. Een van de ergste dingen was denk ik dat ik zelf ook niet goed wist wat er nu met me was.
Waarom voelde ik me toch zo slecht en kon ik nergens meer van genieten? Waarom was het teveel moeite om op tijd op te staan en gewoon te gaan douchen en dingen te doen zoals iedereen dat deed? Waarom voelde ik me zó intens verdrietig? Wat was nu eigenlijk mijn probleem? Ik begreep er niks van en laat staan iemand anders. Ik kon het voor mezelf niet eens verklaren en daardoor ook moeilijk uitleggen aan een ander. Ik weet nog goed dat iemand heel goed bedoeld eens tegen me zei: ''ach kop op, morgen weer een dag!'' Het enige wat ik toen kon denken was: ''Ja, en dat is nu juist het probleem.'' In mijn geval zou ik daarom tweeten: ''#TheWorstPartOfDepressionIs not knowing why you feel the way you feel.''
Wat zou jij tweeten onder #TheWorstPartOfDepressionIs?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Of inslapen om te denken werd ik maar nooit meer wakker. Niemand heeft wat aan mij.
mensen die je zien als een van de vrolijkste mensen terwijl je vanbinnen stikt in je verdriet en rottigheid en noem maar op.
Ooit las ik een keertje een soort grapje op internet over een depressie: and at the end of the tunnel... are the lights of the upcomming train.
en het omschrijft denk ik wel een beetje hoe dit voelt..
Jezelf de hele dag moeten voortslepen, en waarom?
Niets waar je van kunt genieten, en wat weer een beedje energie en hoop geeft.
Jezelf vreselijk slecht voelen.
Bij mij gaat het tegen de avond meestal wat beter, maar in de ochtend is het een gevecht om je bed uit te komen, en aan een nieuwe dag te beginnen.
Ik trok mij terug en wou niemand tot last zijn maar mijn partner begon zelf door te draaien. Eerst in overdrive, overal bijspringen. Ineens huishoudelijker. Gewoon uit angst dat ik hem zou verlaten. Ik vroeger ruimte en vertrouwen en begrip maar hij begon te stalken en onzeker te worden en dan met kleine zuchtjes en pufjes laten weten dat het allemaal zwaar werd voor hem. Als ik kleine stapjes begon te nemen herviel hij in de oude verwachtingen naar mij. Heb op veel manieren bewezen dat hij de man was voor mij. Het iedere keer uitleggen waar ik nood aan had werd schreeuwen en had constant de behoefte om ook zijn punt te maken. Terwijl ik dat zeer goed wist want voelde mij al zo schuldig dat ik tekort deed naar hem. Legde al genoeg druk op mezelf! En werd ik kwaad en zei dat hij eens ook naar zichzelf kon kijken en ni de hele tijd over zichzelf bezig was wat hij allemaal deed! Ik wou gewoon ruimte rust begrip en liefde. Hij die mijn eens vastnam of een duimpje,gaf als er iets wel goed ging! Nu krijg ik ineens ruimte en stilte. Hij is leeg omdat ik hem afbreek terwijl ik gewoon aangeef waar ik behoefte aan heb! Dus nu 24 jaar samen is voorbij. En ik voel mij zo in de steek gelaten omdat ik altijd iedereen op 1 kon zetten als ze het nodig hadden en ik krijg precies met de knuppel van ik wil de oude Stef terug. Hun nood
Love says : I want you to be happy,
Attachment says: I want you to make me happy.