Lichamelijke klachten bij angst
Wanneer je een angststoornis hebt, staat je leven misschien wel constant in het teken van die angst, vervelende irrationele gedachten en paniekaanvallen. De verleiding is groot om situaties rondom je angst te vermijden, maar dit zorgt er lang niet altijd voor dat je je beter voelt en soms is die angst ook niet te vermijden. Daarnaast is het aangaan van de angst en het stoppen met vermijden meestal noodzakelijk om er uiteindelijk van af te komen. Bij een angststoornis komt heel wat kijken waaronder ook veel lichamelijke klachten. Ondanks dat je misschien geen angststoornis hebt, zal je er wellicht wel een aantal herkennen. Iedereen heeft weleens last van angsten en ook daar kunnen de volgende klachten bij horen. Wat zijn die klachten die kunnen horen bij angst en wat kunnen we hier zelf aan doen?
1. Een opgejaagd gevoel
Een opgejaagd gevoel hebben in je lichaam kan een symptoom zijn van stress, maar zeker ook van angst. Het is een soort onrust in je lichaam omdat je constant het gevoel hebt in opperste staat van paraatheid te moeten zijn. Het kan dan ook ontzettend lastig zijn om te ontspannen en jezelf weer rustig te krijgen.
"Tijdens mijn angststoornis voelde ik me eigenlijk constant gespannen en gestresst. Het duurde niet even, maar gewoon de hele dag. Ik had altijd het gevoel dat ik moest kunnen vluchten als het nodig was. Keek in de bioscoop, concert- en theaterzalen altijd direct waar de nooduitgang was en het liefste zat ik ook aan de zijkant van het gangpad. Dit kon er wel voor zorgen dat ik iets rustiger werd, maar dat opgejaagde gevoel bleef altijd wel. Het kostte mij zoveel energie, dat ik elke avond uitgeteld was" - Anoniem
2. Versnelde ademhaling en kortademig
Het gevoel geen lucht meer te krijgen is ook iets waar veel mensen met een angststoornis last van hebben. Dit hangt ook wel samen met hyperventilatie, waardoor je je ontzettend slecht kan voelen. Er is genoeg zuurstof maar door angst en een verkeerde ademhaling probeer je steeds meer binnen te krijgen. Het kan heel beangstigend zijn, terwijl het niet gevaarlijk is.
3. Hartkloppingen
Angst kan ook hartkloppingen tot gevolg hebben en dit kan er voor zorgen dat je verder terecht komt in die vicieuze cirkel waar je eigenlijk het liefste uit wilt. Wanneer je hartkloppingen krijgt kun je nog meer het gevoel krijgen dat er iets ernstigs met je aan de hand is en dit kan de angst in stand houden en soms ook erger maken. Ontspanning is heel belangrijk op deze momenten, maar dat is vaak juist lastig als je angstig bent. Probeer te letten op je ademhaling. Dit kun je doen door bijvoorbeeld je hand op je buik te leggen en naar je hand toe te ademen maar je kunt ook bepaalde ademhalings- en ontspanningsoefeningen op YouTube vinden. Soms helpt het om hier wat hulp of ondersteuning bij te krijgen.
4. Aangespannen spieren
Als je een angststoornis hebt, kan het zo zijn dat je veel last hebt van spierpijn en een stijf of beurs gevoel in je lichaam. Dit kan komen door de houding die je aanneemt en dat je je spieren meer aanspant als je angstig bent. Dat kan er ook voor zorgen dat je bijvoorbeeld minder soepel beweegt, veel pijn hebt in je spieren of dat je het gevoel hebt dat alles vast zit. Het kan helpen om je wat bewuster te worden van je houding, om vaker ontspanningsoefeningen te doen en je te laten masseren.
"Mijn schouders zitten regelmatig helemaal vast en een knuffel doet soms al pijn omdat het zo gevoelig is. Uiteindelijk kwam ik na een reeks lichamelijke klachten terecht bij de fysiotherapeut die na wat doorvragen concludeerde dat dit de pijn in mijn schouders waarschijnlijk te maken had met mijn krampachtige houding die voortkwam uit mijn angststoornis. Ik ga nu regelmatig naar een masseur en doe oefeningen voor mijn spieren en om meer te ontspannen. Gelukkig werkt het." - Anoniem
5. Misselijkheid en buikpijn
Angst kan veel doen in ons lichaam. Je herkent misschien wel het misselijke gevoel wat je kunt hebben voor een belangrijk examen of een spannende afspraak. Dit heeft vaak te maken met zenuwen maar je kunt ook misselijk zijn en buikpijn hebben van angst. Als ik iets spannend vind of ergens bang voor ben, kan dit zich bij mij ook uiten in misselijkheid. Ik denk dan in eerste instantie dat ik bijvoorbeeld ziek word of gewoon even misselijk ben, voordat ik de link leg naar wat er eigenlijk echt aan de hand is. Dat idee maakt me dan meestal wel wat rustiger, maar als je een angststoornis hebt, kan dit besef het soms ook erger maken. Het kan je namelijk het gevoel geven dat je het niet onder controle hebt. Relativeren, proberen te ontspannen en rustig te worden en afleiding kunnen op zulke momenten helpen.
6. Hoofdpijn
Angst kan zorgen voor een enorme druk op je hoofd. Je bent er constant mee bezig en je hoofd maakt overuren met al die irrationele gedachten, zorgen en de pogingen om het te relativeren. Je lichaam werkt heel hard om uit die overlevingsmodus te komen en dat kan hoofdpijn veroorzaken.
7. Opvliegers
Wanneer paniek of angst je aangrijpt, kan dit resulteren in een soort opvliegers. Je kan veel last krijgen van temperaturen en het heel warm krijgen en vervolgens heel koud, terwijl de temperatuur in jouw omgeving gelijk blijft. Dit kan de angst ook versterken omdat dit een kenmerk kan zijn van een paniekaanval. Angst voor de angst zorgt vaak dat je in een vicieuze cirkel blijft zitten. Het herkennen kan echter ook juist helpend zijn. Je weet dat het hoort bij de angst die je hebt en dat het ook weer over gaat. Daarnaast kan het fijn zijn om bij de warmte aanvallen iets uit te doen of in ieder geval bijvoorbeeld de rits van je jas open te doen als je bijvoorbeeld buiten loopt. Dat kan wat meer lucht geven en een minder opgesloten gevoel.
"De extreme wisselingen van warm naar koud maakte dat ik heel alert was en precies wist wat er ging gebeuren. Bij mij ging dit altijd samen met een paniekaanval en vaak begonnen die warmte aanvallen al voordat de paniek toesloeg. Het maakte me bang. Ik weet nog dat ik een keer midden in de winter in een shirtje buiten liep omdat ik het op dat moment zo warm had, dat ik mijn jas en trui niet aan kon houden. Ik voelde me opgesloten, ik had lucht nodig en dit werd gevolgd door de wens om vastgehouden te worden en warmte te voelen." - Anoniem
8. Zweten
Wat kan samengaan met het bovenstaande, is zweten. Sommige mensen met angsten gaan overmatig zweten. Dit kan heel neutraal ruiken maar ook een soort geur van angstzweet zijn. Dat ruikt vaak wat minder prettig en daar kan je ook erg onzeker van worden. Het kan helpen om luchtige kleding te dragen, dagelijks te douchen en een goede deodorant te gebruiken.
9. Duizeligheid
Angst kan ook gepaard gaan met duizeligheid. Het gevoel dat je niet meer helemaal goed op je benen staat, licht in je hoofd bent en elk moment kan omvallen. Het evenwicht niet kunnen vinden. Dit kan ook samen gaan met hyperventilatie. Het kan helpen om jezelf terug te brengen naar het hier en nu, even te gaan zitten en rustig aan te doen.
10. Pijn op de borst
Pijn op de borst kan natuurlijk een lichamelijke oorzaak hebben, maar zeker als je nog jonger bent, is dit meestal niet het geval. Het kan goed zo zijn dat je lichamelijk niks mankeert, maar dat het een psychische oorzaak heeft. Een uiting van stress, spanning of angst. Dit neemt niet weg dat het heel beangstigend en pijnlijk kan zijn. Sommige mensen hebben last van een constant pijnlijk en drukkend gevoel en de ander heeft meer last van steken. Ontspanning kan hier erg bij helpen maar het is ook belangrijk om de oorzaak aan te pakken. Maak je je toch zorgen? Ga dan sowieso even naar de huisarts zodat je kan laten controleren of het echt niks lichamelijks is. Dat kan je wellicht ook geruststellen.
Fotografie: Sara Dungo
Welke lichamelijke klachten herken jij bij angst?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Als ik een middeltje zou hebben om paniek voorgoed de deur uit te trappen mag iedereen het gratis hebben van mij...wat een rotgevoel kan dat wezen.
Ik voel me alleen een paar keer op een dag zo naar, flauwval gevoel, echt bang on weg te vallen. Ik surf niet alleen met de kindjes te zijn. Wat nu als ik daar alleen lig en zij aan hun.lot overgelaten zijn. Ik ben zo bang, vooral het onverwachten vind ik verschrikkelijk, zo gaat het goed en zo is dat nare gevoel er. Ik ga hier letterlijk kapot aan.
Ben op, uitgeput!
Herkend iemand dat nare gevoel uit het niets en zo vaak op een dag?
Ja zo herkenbaar! Dat gevoel dat uit het niets er ineens is. Echt vreselijk.
Hoe gaat het intussen met je?
Ik herken je verhaal zeker en zit er middenin op dit moment. Ik heb al 8 jaar een angststoornis en de afgelopen 4 weken elke dag bang dat ik niet meer wakker word. Dood neerval. Vooral mijn hart maak ik me zorgen om. Omdat ie zo snel klopt heel de dag. Ik vind het ook eng om alleen met mijn zoontje te zijn
Wie herkent de samenhang tussen een snelwerkende schildklier en het weer actief worden van de angststoornis?
.De ziekte van graves heb ik nu.Ik weet niet of die angsten ook in meespelen.Ik heb steeds het gevoel dat er iets ergs gebeurt,zo maar neervallen of dood ga.Ik wandel of fiets elke dag ongeveer een uur of iets meer.Ik ben ook aan de oxazepam 3x daags één tabletMaar ik voel me wel belabberd de hele dag
Ik loop nu al 6 jaar te tobben hiermee.
Ook voel ik me schuldig tegenover mn gezin, dit sloopt niet alleen mijn maar ook ons gezin.
En dan de vraag of dit ooit over gaat......pffff...ik hoop het zo!!!
Je wordt zo labiel en de angst van mij ,stel dat er echt iets gebeurd dat je naar het ziekenhuis moet of een ongeluk krijgt...hoe kan je dat dan aa? Moet er niet aan denken.
Sinds dat mijn vriend 1 maand geleden te horen heeft gekregen dat hij kanker had begon het gelijk bij mij. Ik voelde pijn op de plek waar hij kanker had. En nu inmiddels op de borst,oksels,rug en buik. Ook een beklemd gevoel in en rondom mijn keel. 3 weken geleden ben ik ook in een droom beland waar ik niet meer uitkom. Ben gelijk naar de huisarts gegaan en bloed laten prikken. Hierbij bleek het dat ik kerngezond was. Maar toch blijft je hoofd maar malen van ja dat zegt de dokter maarja er is toch echt wat aan de hand. Ik loop ondertussen wel bij een psycholoog.
Personen hier bovenstaand, kennen jullie ook personen in jullie omgeving die angststoornissen hebben? Voel je je onbegrepen of weet je echt niet wat je ermee aan moet omdat niemand jou begrijpt?
Met elkaar delen werkt goed en elkaar tips uitwisselen. Ik heb eerder op 13 maart een bericht hier gepost. Ik heb veel geleerd uit de behandelingen die ik krijg van een gespecialiseerde ggz instelling zonder medicatie. Het gaat de laatste maanden redelijk goed en deze ervaringen wil ik graag delen met lotgenoten.
Jaren met angst paniek enz ik heb bijna alle wegen bewandeld voor hulp wat mij wel wat sterker heeft gemaakt maar uit eindelijk moet je het toch zelf doen ik gebruik wel op een dag halfje oxopam voor de scherpe randjes heb zo mij goede dagen en slechte ben nog steeds bang voor dingen durf nog steeds niet ver van huis enz het enige wat ik gelukkig nooit heb gebruikt is ad medicatie ik weet dat de paniek en angst altijd om de hoek blijft kijken maar hey ik kan er wel beter mee omgaan en help mensen die er even door heen zitten
Begon eigenlijk na een lange periode van veel stress en emotie, en toen mijn relatie nog op de klippen daarbij liep, kreeg ik mijn eerste heftige paniekaanval. sindsdien ben ik ontzettend angstig geworden voor eigenlijk alles wat ik hiervoor namelijk wel normaal kon doen.
Mijn boodschappen in de supermarkt doen is al een uitdaging.
Mijn klachten zijn voornamelijk een zweverig gevoel in mijn hoofd, het gevoel dat je niet in je eigen lichaam zit, duizeligheid, slappe benen, gevoel dat je ieder moment in elkaar kan zakken (alsof je op zand loopt), gevoel alsof er een zware baksteen in je hoofd zit, zweterige handen, en regelmatig somber zijn. sinds december volg ik cognitieve gedragstherapie, maar ook dat kan veel spanning en angstige momenten opleveren, aangezien je met je eigen angsten wordt geconfronteerd en aan het werk moet. voor iedereen die dit heeft, schaam je zeker niet, dit is gewoon een erkend probleem, maar hou jezelf ook zeker voor dat het ook weer beter kan gaan, als je er zelf maar wat voor wilt doen, hoe moeilijk dat soms ook is, en blijf er vooral ook over praten, en sluit jezelf niet op.
De angst kan ik mij heel goed voorstellen.
Wat ik in zulk soort gevallen vaak dan probeer te denken is als je het echt aan je hart hebt, of een hartaanval krijg, je niet eens meer de kracht zou hebben om te staan of bv je telefoon op te pakken.
Zolang je nog kan blijven lopen je telefoon kan pakken en andere eenvoudige dingen, is het enkel de paniek/hyperventilatie die toeslaat.
Ik weet als geen ander hoe makkelijk het klinkt, maar als je er geestelijk meer in kan berusten en kan gaan relativeren van dit kan geen hartaanval zijn want dan zou ik allang op de grond liggen, zal je wat meer rust gaan krijgen, en niet direct in complete paniek schieten zodra je maar een pijntje voelt.Ik hoop dat je er wat aan hebt en je na verloop van tijd beter zult voelen.
Sterkte en succes. gr Wesley
Ik ben op het punt na een leven lang depressie paniekaanvallen uit de Ggz gegooid als opgegeven geval....
Huil mezelf in slaap en word zo wakker
Pijn in mn spieren dacht eerst dat t mn bed was zak door mn benen suizend hoofd Niet worden begrepen
Ik ben een aansteller
Nou van mij hoeft het niet meer
Ik ben t zo zat dit overleven ver weg van iedereen omdat ik nergens bij hoor
ik heb je berichtje een beetje aangepast ivm de huisregels.
Wat vreselijk dat je dit zo voelt.
Je bent altijd welkom op ons forum, maar ik wil je ook graag wijzen op www.113.nl. Daar is het mogelijk om wat specifieker over deze gevoelens te praten.
Liefs en take care,
Lonneke
Elke dag ben ik zo zenuwachtig en zie het niet zitten.
Maar mijn man gooit me uit bed en daarna doe ik kleine dingen
In huis om dagritme te houden.ik probeer te wandelen en
Te fietsen ondanks dat ik erg bang ben.Probeer in kleine stapjes naar de winkels te gaan en iets schoon te maken.
ook ademhalings oefeningen kunnen helpen.
Bel een vriendin en houd contact met mensen.
Ook moet je door de angst heen.je gaat niet dood!En als je hyperventileerd hoofd omlaag en hand op de buik.
Wij allen moeten door de angst heen.Zo krijg je weer vertrouwen in jezelf.wel slik ik angstremmers.sucsses!
Heb een verhaal en ben benieuwd of iemand zich kan vinden hier in. Ben heel veel onderzocht cardioloog tot 2 keer neuroloog mri hoofd spier zenuw onderzoek en nog veel meer. Nou loop ik al een jaar met dagelijkse klachten. Last van mijn spieren vooral kuiten en mijn rug. En vaak last van een licht gevoel in mijn hoofd en hoofdpijn maar dat gaat nu wat beter door meer mijn bril te dragen. Vaak onverklaarbare blauwe plekken. Maar gaan wel altijd weer weg misschien komt dat door de antidepressiva. En nu 2 dagen opeens last van mijn borst. En moeite met plezier maken dat is het ergste. Na zoveel onderzoeken in nov nog neuroloog spier zenuw onderzoek en internist kan ik me toch moeilijk voorstellen dat een angststoornis en stress hyperventilatie dit een hele dag al een jaar kan veroorzaken. En natuurlijk heb ik ook hypochondrie.. Wie o wie herkent dit allemaal het maakt je leven zwaar.. Loop al bij gesprekken 12 uur in de week alleen door carona is dat nu niet zo.. Wie kan mij helpen of herken dit..
Wat naar dat je je zo voelt en al zoveel onderzoeken hebt ondergaan. Ik denk dat iedereen die dit leest wel wat herkend. Ik heb al die klachten ook gehad. Ik heb maanden last van tintelingen en een doof gevoel in mijn kuit en mijn handen, allemaal door spieren die vastzaten in mijn rug. Allemaal spanning. Ik heb het jaren, en inmiddels heb ik denk ik alle bestaande kwalen al gehad ( volgens mijn eigen brein ). Hartaanvallen, hersenaandoeningen, kanker, nare spierziekten, je kan het zo gek niet bedenken maar ik was ervan overtuigd dat ik ziek was. Elke dag stond ik op mijn pijntjes, en dan gaat de gedachtenstroom beginnen. Piekeren, de hele dag door. Het is inderdaad erg vermoeiend. Elke dag maar bezig met dood en verdriet en ellende. Mij helpt het enorm door tegen mezelf te zeggen ( ook als ik me vreselijk naar voel) ‘dit is angst, deze emotie kan ik aan. Het gaat zo over en dan voel ik me beter’. Als ik dit maar actief denk en me focus op de dingen die ik om me heen zie, dan gaat het beter. Dus niet voelen of je hart nog klopt, maar kijk maar of je vogels buiten ziet vliegen bijvoorbeeld. Haal de focus weg bij je lijf en richt je op je omgeving. Hoe moeilijk ook, elke dag gaat het een stukje beter!
Je kan het!
Bedankt voor je berichtje. Echt fijn. Ik heb heel veel moeite met het gevoel. En als het dan 2 dagen redelijk gaat is het daarna weer zo heftig. Ik ben heel erg bang voor ms maar heb een ms neuroloog gehad in okt 2019. En die was zo overtuigd. Maar ik denk steeds zoveel klachten lijken er op maar iedereen die ik spreek zegt nee dat is geen ms. 99% zeker dan denk ik wtf hoe kan dat. Word vooral heel angstig van dat onrust gevoel in je hoofd met licht gevoel (onwerkelijk gevoel) in je hoofd.. Herken je dat ook? Ben al 3 jaar bezig met deze ellende alleen een jaar lang nu bijna elke dag. Gek word ik er van. Ga je tips proberen..
Doen wat hij zegt! Je leert er enorm veel van!
Ik wens iedereen heel veel geluk en een grotendeels angstvrij nieuwjaar!
Wat naar om te lezen dat jullie hier ook zo ontzettend veel last van hebben. Persoonlijk herken ik in alles wat ik gelezen heb wel iets. Voor mij begon dit een dikke 3 jaar geleden. In die periode had ik al regelmatig last van vage lichamelijke klachten die ik niet helemaal kon plaatsen. Na het roken van een jointje kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Op dat moment ben ik direct naar de eerste hulp gebracht omdat het voor mij voelde alsof mijn leven voorbij was. Vanaf dat moment kwam ik in een cirkel terecht en had ik non-stop last van paniekaanvallen en angsten. Ik vermeed plekken waar ik een paniekaanval gekregen had, zoals het openbaar vervoer. Dit maakte dat de angst erger en erger werd. Zo kreeg ik bijvoorbeeld de angst om plotseling te moeten overgeven en was ik overal waar ik ging, bezig met het zoeken van een eventuele plek waar dit zou kunnen. Ook de angst om door te draaien werd groter en groter. Angst voor psychoses en dus controleverlies. Uiteindelijk heb ik mijzelf gepusht om tóch weer die trein in te stappen, hoe eng ik dat ook vond. Dit heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik geen pleinvrees heb ontwikkeld. Na vele therapiesessies merk ik dat ik mijn angsten beter kan relativeren. Dit gaat in periodes.. Periodes waarin dit vrij goed lukt, maar ook periodes waarin de moed me echt in de schoenen zakt. De angst is er hoe dan ook altijd. Bewust of onbewust. Alles wat ik in mijn lichaam voel, link ik aan een ernstige ziekte. Letterlijk elke aandoening komt dagelijks voorbij. Van hersenbloedingen tot kanker en van kanker tot hartaanvallen. Wat is het vreselijk vermoeiend hè? Leven met een angststoornis.. Hoe weet je dat je op je lichaam kan vertrouwen? Wat als het deze keer toch écht misse boel is? Al die vragen en onzekerheden.. Toch geloof ik dat het beter gaat worden. Hoe uitzichtloos het ook voelt. Ik denk dat we elkaar alleen al kunnen helpen door onze verhalen te delen. Dat stukje herkenning kan toch wat verlichting geven en helpen relativeren merk ik zelf.
Wat mij persoonlijk ook echt helpt, is activiteiten blijven ondernemen. Het ‘veilige’ thuis zijn, zorgt er bij mij voor dat ik alle ruimte en tijd heb om vast te blijven zitten in mijn hoofd en dus ook in alle gedachtes en angsten. Ik probeer daarom zo veel mogelijk naar buiten te gaan en bijvoorbeeld een stuk te wandelen of te fietsen. Zet je favoriete muziek op en dans er even lekker op los. Dit helpt om echt even in je lichaam te ‘leven’, in plaats van in je hoofd. Onderneem iets waarbij je je concentratie en de focus legt op een activiteit. Afleiding. Als je het spannend vind om iets te ondernemen, doe dit dan stapje voor stapje of vraag eerst eens iemand om bijvoorbeeld samen een wandeling te maken, maar onthoudt dat je dit kan. Dat je niemand ‘nodig’ hebt om je angsten te overwinnen. Die kracht zit in jouzelf. Ook al voelt dit nu misschien nog niet zo. 💛 Ik ben er ook nog lang niet, maar ik hoop dat we elkaar kunnen blijven helpen door onze verhalen te blijven delen.
Ik wens iedereen heel veel liefs en het allerbeste toe.
Ja heel herkenbaar helaas...hier ook al 4 jaar dagelijks klachten, veel spierspanning overal maar dan ook echt overal en een zweterig gevoel steeds (alsof je koort hebt en alles plakt). Ik ben hier ook constant mee bezig geweest en probeer mezelf dit nu echt af te leren maar het lastige is dat je jezelf dit gedrag (het checken) ook onbewust hebt aangeleerd. Ik worstel er dagelijks mee en nog geregeld twijfel of er niks ernstigs is. In het verleden ook bang geweest voor ms.
Ergens fijn dat ik niet alleen ben met die dagelijkse strijd, voelt soms of ik de enige ben.
Groetjes
Ben erg benieuwd ook gezien mijn eigen klachten op dit terrein.
Ik denk dat ik al bijna mijn hele leven een angststoornis/ hypochondrie heb. Ik ben de jongste uit het gezin en ben flink jonger dan mijn broer en zus.
Toen ik 13 was kreeg mijn vader (hartpatiënt) kanker en ik werd helemaal (goed bedoeld) afgeschermd en nergens bij betrokken. Een jaar later overleed mijn vader en ik heb dat ook nooit echt verwerkt, ik was en ben goed in alles ‘wegstoppen’, mijn moeder was zo in rouw en begon veel te drinken, lang verhaal kort, ik werd vroeg volwassen , toen kwam aids… ik was als de dood dat ik dat ook had en was ervan overtuigd! Achteraf heeft dat zoveel jaren, vriendschappen, huwelijk en ellende gebracht, ik dacht
Ik heb nu al 5 a 6 jaar last van extreme angstaanvallen en ben zelfs van werkgever veranderd daardoor om mij beter te voelen en minder druk te hebben. Ik heb hierdoor al een tijd een contract voor bepaalde tijd ipv onbepaalde tijd.....dat is ook niet prettig!
Het begon met stress en extreme werkdruk bij mijn vorige werkgever en dat werd versterkt door het overlijden van mijn vader 4 jaar geleden.
Ik ben nu inmiddels al 3 keer overgestapt naar een andere werkgever ivm dat het of slechter gaat met het bedrijf of ze willen geen vast contract geven (en ik doe dit werk al 16 jaar).
Ik zou ook graag een andere functie willen in een ander segment baan, omdat mij dit al jaren niet meer gelukkig maakt. Het probleem is dat het gewoon niet lukt om te stoppen met dit werk ivm dat ik nergens anders een kans krijg met uitnodigingen.
Ik wil al jaren weg ivm dat ik mij niet prettig voelt in de omgeving waar ik woon. Ik zou graag naar een andere provincie willen (waar mijn zus woont), om mij én beter te voelen én een rustigere en fijnere omgeving om mij heen te hebben. De mensen zijn daar veel relaxter en begripvolle dan waar ik nu woon vlakbij de randstad.
Het probleem echter is dat mijn vriendin niet tegen veranderingen kan en niet weg kan bij haar familie (mijn moeder woont trouwens ook hier).
Heeft iemand tips of ervaring opdoen....?
Een leuk antwoord mag altijd.
kan er niet van af komen wat kan ik doener voor?