Mij Niet Gezien
Op zaterdag 30 juni ging de documentaire 'Mij Niet Gezien' tijdens EDAD2012 in Premiere. Die avond werd de documentaire ook uitgezonden door Holland Doc. Omdat we het vanuit Proud2Bme belangrijk vinden dat zo veel mogelijk mensen deze documentaire over onzichtbare eetstoornissen kunnen zien, hebben we besloten deze online te zetten en niet enkel aan te bieden op DVD.
In Nederland lijden ruim 160.000 mensen aan een onzichtbare eetstoornis, zoals boulimia en eetstoornis nao. Dit is bijna twintig keer zoveel als het aantal mensen dat lijdt aan anorexia. Toch zien we in de media als het gaat over eetstoornissen in 99% van de gevallen iets over anorexia. Het beeld dat hierdoor wordt gecreeerd is dat enkel magere meisjes die niet of nauwelijks eten een eetstoornis kunnen hebben. Dit is niet alleen niet kloppend, maar ook gevaarlijk.
De stap naar noodzakelijke hulp wordt door mensen met normaal gewicht hierdoor later gezet. De angst om zich aan te stellen is enorm. De fysieke en sociale gevolgen zijn ernstig. In de documentaire 'Mij Niet Gezien' vertellen drie jonge vrouwen met een onzichtbare eetstoornis hun verhaal.
Breng zoveel mogelijk mensen op de hoogte van deze documentaire. Help mee het eenzijdige beeld rondom eetstoornissen te veranderen.
In onze webshop kan je de DVD van 'Mij Niet Gezien' met daarop de documentaire, de trailer, verwijderde scenes en sfeerbeelden bestellen.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik vind het echt fijn dat het toch nog online gezet wordt. Het moet juist toegankelijk zijn voor iedereen.
Het valt me wel op dat vooral de ouders écht niet weten wat het inhoud, en zeggen dat ze het wel zien. "somber", poeh dat is nog zacht uitgedrukt.
dan kom t nog meer aan het licht
Vind het voor mezelf fijn om de bevestiging te krijgen.
Iedereen om me heen denkt maar : ''Ze is weer op gewicht, alles is weer goed, het is over..''
Soms gaat het zelfs slechter dan een tijd geleden, toen het voor de buitenwereld ook nog slecht ging, toen het nog zichtbaar was.
Heel moeilijk, heel lastig.
Ben op dit moment wel weer in therapie en ook daar word ik godzijdank serieus genomen.
Het blijft een gevecht, die ik echt heel erg zat ben, soms zo zat dat ik de kracht niet meer heb om te vechten en dat ik het liever allemaal gewoon op geef.
Sterkte voor Anneloes, Rowena & Sandra, ik vind jullie alle drie hele mooie meiden en ik vind het ontzettend moedig dat jullie je verhaal hier durven te vertellen! Liefs!
Had 'm ook net besteld haha, maar dan kan ik m dus ook op dvd kijken :)
xx
vond het echt heel mooi omdat de meeste mensen
denk dat mensen met een es heel mager zijn en als je weer bent aangekomen je je weer heel goed voelt terwijl dat juist niet zo is!
Dapper van alle 3
Mooie docu en erg indrukwekkend. het onzichtbare is erg herkenbaar..
veel herkenning..
Wat onwijs goed verteld door deze meiden!
Vooral in het derde meisje Rowena zie ik mezelf gewoon terug!
Herkenning, mooi, en heel dapper van deze meiden.
Ik vind het heel goed en mooi hoe dit is gemaakt.
Super mooi!
Mijn moeder heeft hem al wel bekeken, en zij vond hem echt prachtig. Heel indrukwekkend en herkenbaar, dus ben heel benieuwd!
Knap meiden, dat jullie je verhaal hebben verteld! Ik hoop dat jullie goed hulp hebben en van de eetstoornis zullen genezen!
X
Zo'n aangrijpend, vooral als je je zo kan inleven.
Anneloes, Sandra en Rowena onwijs veel respect voor jullie!
Ook aan al de andere die ook met dit rondlopen.
Wenen, van bijna begin en een trotse glimlach op het laatste,
veel succes meiden!
Echt super mooi en echt heel veel herkenning.
Mooi hoe jullie je verhaal vertelde meiden!
Eten in gezelschap en als ik aankom blijft moeilijk, maar het beheerst mn dag niet meer. Ik heb er geen last meer van, ik laat het mn dag niet meer verpesten. Want ik ben meer dan het cijfertje op de weegschaal. Ik gun jullie dat ook.
PS: ik heb deeltijd gevolgd in Harderwijk. Afsloten. Een jaar later toch nazorg gedaan.. en nu gaat het prima. I'm alive and free..
Echt dapper deze Docu!
Ik zelf heb ook super veel angst en gebruik mijn eetstoornis ervoor.
Ook ik vraag me telkens weer af: wat als ik dan genezen ben? Wat moet ik dan
doen met al die leegte, want anorexia neemt al mijn tijd nu in..
Zo herkenbaar allemaal!
heel goed dat je dat wilt doen!
Je kan linken naar deze pagina: https://www.proud2bme.nl/TV_uitzendingen/Mij_Niet_Gezien
of de docu rechtstreeks in je FB page zetten: https://youtu.be/V2tQVuaymlQ
Ik vind niet dat het echt de diepte in gaat, het blijft vrij oppervlakkig... Bovendien vind ik ook niet dat er goed weergegeven wordt hoe lastig het nou is als je niet serieus genomen wordt, ook al heb je een es, maar heb je geen ondergewicht. Het is maar van 3 meisjes genomen, dat is echt weinig. Het is niet standaard, maar wel echt heel saai.. Er zit geen lijn, geen opbouw oid in, het is in het wilde weg gepraat. Ik vind de zielige muziek ergerlijk en ook overdreven, niet omdat dit niet ernstig is, maar omdat ik het van die muziek vind die gespeeld wordt bij films waarin de hoofdpersoon dreigt dood te gaan oid. Ergerde me daar echt aan..
Vind het jammer dat het vooral over eetbuien gaat, en het ook een beetje boulimia-achtig is (ook bij het meisje met NAO), niet dat er iets verkeerds aan is, maar het had van mij ook nog wel wat meer vanaf het NAO perspectief gemogen.
Vind hem dus echt heel erg oppervlakkig, ging niet de diepte in. Heb echt niet het idee dat kijkers die niet bekend zijn met eetstoornissen nu meer weten/iets snappen van hoe het is om niet gezien te worden met een es. Wat volgens mij het doel was, of 1 van de doelen..
Echt shitty docu, had zoooooveel dieper gekund!
L, wat een asociale en zielige reactie. Als je het allemaal zo goed weet, maak je eigen documentaire dan. Of laat je diepgaand interviewen.
dat de drie meiden dapper zijn en dat de bedoeling van de docu zinnig is, dat is wel duidelijk. sommige dingen worden wel mooi verwoord en natuurlijk is het herkenbaar voor velen.
maar ik voelde vooral teleurstelling en machteloosheid tijdens en na het kijken, die machteloosheid van niet gezien worden in hoe vreselijk het lijden onder zo'n es is. teleurstelling omdat de film de belofte heeft dat het nu eens voor allerlei mensen duidelijk wordt. ik heb het idee dat de essentie niet of nauwelijks geraakt is en denk niet dat omstanders er nu met hele andere ogen naar kijken.
de innerlijke houding van de meiden die er aan meewerken, namelijk: 'ik ben niet belangrijk', en: 'het is moeilijk maar maak je vooral geen zorgen om mij, het komt wel goed', die voorzichtigheid voel ik wel. en dat is wel herkenbaar maar daarom vooral ongemakkelijk. en de emotie die moet worden overgebracht ligt er dik en geforceerd bovenop.
deze docu was misschien een eerste stapje in de goede richting, dat is toch goed genoeg, je moet ergens beginnen.
en als medewerker aan deze film, wil je toch verschillende meningen horen, lijkt me?
Vind de muziek misschien inderdaad ietsje te, maar dat is een persoonlijke voorkeur, kan me daar ook aan ergeren bij docu's over AN, dat ze het meest melodramatische muziekje uitzoeken met schimmige beelden erbij. Maar het gaat om de boodschap, en niet om de achtergrondmuziek.
Persoonlijk verbaasd het mij wel een beetje dat de meiden er zo'n veiligheid in vinden, terwijl het bij mij juist zo pijnlijk was omdat ik elke dag probeerde om ervan af te komen en het me tot een jaar geleden toe nooit maar dan ook nooit lukte. Maar zo zie je maar weer dat geen 1 eetprobleem hetzelfde is.
Heb echt respect voor jullie, het is niet niks om dit zo te vertellen..
'ik heb het idee dat de essentie niet of nauwelijks geraakt is en denk niet dat omstanders er nu met hele andere ogen naar kijken'. Met deze uitspraak ben ik het volledig eens. Zelf heb ik ook de diagnose NAO (waarbij in het verleden sprake was van Anorexia Nervosa), maar ook voor mij blijft de hele documentaire te oppervlakkig.
Zelf heb ik veel steun aan de documentaire die Jessica Valerius heeft gemaakt, deel 1 en deel 2. Ik zit momenteel in hetzelfde schuitje als Stephanie in deel 2, de wanhoop nabij. Daarbij voel ik pas herkenning!
en enorm dapper van deze prachtmeiden dat ze hieraan hebben meegewerkt,
enorm veel respect hiervoor
máar toch, het mist het voor mijn gevoel iets, ik had er denk ik wat meer van verwacht..
en de meiden die hier aan mee hebben gewerkt zet m op!
Ik kan me ook voorstellen dat andere meiden en jongens -die zijn er ook- met een eetstoornis, die er niet over durven of kunnen praten met hun familie/vrienden, deze documentaire gebruiken om duidelijk te maken waar ze elke dag weer mee te maken hebben.
Meiden, jullie mogen alledrie heel erg trots op jezelf zijn, ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte voor de toekomst wensen en ik hoop dat jullie op een dag kunnen zeggen : ik HAD een eetstoornis.
Toitoitoi !
Anyway, weet iemand van wie dat liedje is in de docu? Vind 'm supermooi
x
Ik heb nu naar 14 jaar de stap durven zetten en mij aangemeld bij PsyQ.
Vind het dood eng maar het is nodig
Meiden bedankt voor de medeewerking aan deze docu
Ik hoop dat ik mijn leven kan veranderen
Liefs Nicole
is nogsteeds een beetje mijn verhaal.
o man, mn nekharen stonden recht overeind toen Rowena vertelde dat ze van haar maatschappelijk werkster naar een dieetist mocht omdat ze het zelf graag wilde, maar dat die maatschappelijk werkster het niet nodig vond....
gadver... hoe schop je iemand nog verder de hel in.
Nicole, Linda en alle anderen die bang zijn om hulp te zoeken, doe het alsjeblieft wel. uit deze hel kom je niet alleen
heel veel sterkte met jullie weg naar een eigen leven.
neem niet het einde van die weg als het doel.
elke stap vooruit is winst,
op die weg blijven is al een prestatie op zich,
elke stap terug is in ieder geval geen stap van de weg af
Ik vind het goed dat 'onzichtbare' eetstoornissen onder de aandacht worden gebracht, want ze zijn echt niet minder erg dan de zichtbare. Ze kunnen zelfs erger zijn dan de zichtbare; althans, dat is mijn ervaring. Ik heb zelf jarenlang anorexia gehad. Een vreselijke rottijd natuurlijk, maar er was ook een soort van 'trots'. Ik voelde me k*t maar ik was in ieder geval dun. Nu heb ik weer een normaal gewicht, maar ben in m'n hoofd nog behoorlijk eetgestoord. Eigenlijk is er dus niet zoveel veranderd. Ik voel me nog even k*t, maar ben daarnaast ook nog eens 'dik'. (ik weet dat dit objectief gezien niet zo is, maar het voelt vaak wel zo). Nao is gewoon rot. Mensen zien niets aan me, dus heb ik het idee dat ik weer perfect moet kunnen functioneren en geen hulp mag vragen.
Mooi!
Echt dapper en prachtig gemaakt.
Herkenbaar en de waarheid.
En voor de 3 jonge vrouwen in de film, heel dapper en ik wens voor jullie alle kracht om dit te overwinnen.
Haha, Het zal vast en zeker aan mij liggen (of het liedje is gewoon niet te vinden heb me suf gezocht via Yo tube. En ook heb ik na de aftiteling gekeken maar ik kan het nummer helaas niet vinden. Zou iemand mij alstublieft de titel willen zeggen?
Alvast bedankt!
xx
....snik